An Raicín Álainn

Ó bhí mé lá breá gréine ag gabháil an ród seo siar 
Casadh cailín óg orm ‘s í ag bleán na mbó cois claí 
Beirimse fhéin mo mhóide dhi as an rós a bhí ina haghaidh 
Ó gluais is tar an bóithrín liom ag baint an Fhómhair bhuí.

Ó bhí mé glic go leor leis an spóirt a chur ‘un cinn 
Chuaigh muid go teach an ósta ‘gus is dóigh gur shuigh muid síos 
Bhí fíon is púins ar bord a’ainn ach is ormsa ‘bhí é íoc 
Is gur imigh sé síos an bóithrín uaim is mo raca ‘na phóca thíos.

“Is nach brónach an bhean go lá mé a stóirín”, a deir sí 
“Ní dhéanfaidh mé spraoi ná gáire nó go dtigid sé an ród seo ‘rís 
Tá an ghruaig ag titim ‘na dualaí dhíom ‘s gan cheo a’am a réiteodh í 
Ó chaill mé an raicín álainn ‘bhíodh go hard i gcúl mo chinn”.

Is tiocfaidh sé an ród seo amáireach is cuirí’ céad fáilte faoi 
Socraigh cathaoir chláir dhó go hard i lár an tí 
Bain a hata dhá cheann ‘s ná bíodh cás ná náire ort faoi 
Nó go bhfaigh’ mé an raicín álainn ‘bhíodh go hard i gcúl mo chinn.