Sagart na Cúile Báine

Thug mé an ruaig ó Thobar Mhic a’ Duain 
Agus chugat anuas le fána, 
Ó chontae na Mí go Loch Dearg na Naomh, 
Agus chugat aníos Cruach Phádraig. 
‘S ar shiúil mé go fóill níor chuala mé aon cheol, 
Ar orgán, ar fhliúit ná ar chláirseach 
Mar a bhí ag an lon i dteach pobail Mhaigh Eo 
‘Sé sagart na cúile báine.

Má théann tú go deo go Contae Mhaigh Eo, 
Cuir tuairisc ar fhear de Sheoigheach, 
Agus gheobhaidh tú é ag teacht chugat sa ród 
Mar a bheadh aingeal as ríocht na glóire. 
Téir ar do ghlúine ‘gus aithris dhó do rún, 
Gur peacach a shúil ins gach ceard thú 
‘S ar uair ár mbáis na Flaithis go bhfáighe 
Ó shagart na cúile báine.

Éirigí suas go dtéimid chun siúil, 
Go bhfaighimid siúd ón bPápa, 
Go bhfaighe muid léas ar theach pobail Mhaigh Eo 
Do shagart na cúile báine. 
Éirigí suas go dtéimid chun siúil, 
Go bhfaighimid sagart na cúile báine. 
A d’imigh uainn aréir is nach b’fhillfidh go héag 
Mar tá sé i Loch Éirne báite.

Tá Contae Mhaigh Eo faoi leatrom go deo 
Ó d’imigh uainn an t-aonmhac Seoigheach 
‘S nach gcuirfeadh sé bród ar aon duine beo 
A d’fheicfeadh san éadach é Dé Domhnaigh 
Chuirfeadh sé séala ort ag dul insan gcré dhuit 
Agus gheobhadh sé na grásta ó Chríosta, 
Agus chuirfeadh sé ar an eolas an té nach mbeadh cóir, 
Agus mhúinfeadh sé an treoir dhó díreach.

‘S níorbh ionadh liom fhéin dhá lasfadh an spéir, 
‘S na néalta chomh dubh le h-áirní, 
An dealramh ón ngréin is an ghealach í fhéin, 
Ó cailleadh ceann seasta na háite. 
Paidir is Cré an Dá Aspal Déag, 
In onóir do Rí na Glóire, 
‘S gan muid a chur sa gcré nó go mínítear an scéal 
Ar shagart na Cúile Báine.