Bean Dubh a’ Ghleanna

Tá bó agam ar a’ sliabh agus táim le seal ‘na diaidh
ó chailleas mo chiall le nuachar.
Á seoladh soir is siar ins gach áit a ngabhann an ghrian,
nó go dtéann sí siar um thráthnóna.
‘S nuair a dh’fhéachaim fhéin anonn san áit ‘na mbíodh mo rún,
titeann ó m’ shúil’ sruth deora.
‘Sa Rí Ghil na nGrást, go bhfóirir ar mo chás
mar ‘sí an bhean dubh ón ngleann do bhreoigh mé.

Bean dubh a’ ghleanna, an bhean dubh do b’fhearra;
An bhean ba dheise gáire.
A grua mar an sneachta ‘sa píb mar an eala
‘Sa com seang, singil, álainn.
Níl ógánach cailce ó Bhleá Cliath go Gaillimh;
ná as siúd go Tuaim Uí Mheára;
Ná fuil ag triall is ag tarraingt ar eachaibh donna deasa;
ag tnúth leis an mbean dubh álainn.

Gheobhainnse bean sa Mhumhain, triúr ban i Laighin,
Is bean ón Rí geal Seoirse.
Bean na lúbaí buí a d’fháiscfeadh mé lena croí,
Bean is dhá mhíle bó léi.
Iníon óg an Iarla thá go tinn, dubhach, diacrach
Ná d’iarraidh mé d’fháilt le pósadh.
Ach dá bhfaighinnse féin mo rogha de mhnáibh óga, deasa an domhain;
‘Sí an bhean dubh ón ngleann do thógfainn.