Iníon an Fhaoit ón nGleann

Maidin cheoch nuair a dh’éiríos,
‘S do ghabhas-sa amach ‘na coillte.
‘S ansiúd do bhuail an treaghd mé,
Ná leigheasfar, faraor.
Do chuala an bhruinneall mheidhreach
I lúb na coille ag éisteacht.
Is do las mo chroí le graidhin di
Nó gur dheá-bhean dom í.

Siúil, a chuid, bí ag gluaiseacht,
Gan scíth, gan stad, gan fuaradh.
Tá an oíche ghairid shamhraidh ann
Is bím’ araon ag siúl.
Gheobhair aoibhneas bailtí móra
Is radharc lem’ thaobh ar chuanta.
‘S a Chríost nach róbhreá an uain í
Le hiníon an Fhaoit ón nGleann.

‘S dá mbeinnse lá breá gréine
Im’ shuí ar bhinn an tsléibhe ‘muigh,
An londubh is an chéirseach
A’ seinnt ós mo cheann.
Ba dheas do scríobhfainn véarsa
Is b’ionadh leo mar a léifinn;
I ngrá ‘bheith suite taobh leat
Iníon an Fhaoit ón nGleann.

Táimse lán de náire
Tré gach beart dá ndearna.
Mar is buachaill mé a bhí dána
Nó gur chaill mé mo chiall.
Ach ní beo mé mí nó ráithe
Muna bhfaighidh mé póg is grá uait.
Cead sínte síos led’ bhánchnis,
A iníon an Fhaoit ón nGleann.