An Banbh

Ar maidin Dé Máirt ba chráite bhí m’aigne
Am shuí ag ceann cláir ag ithe prátaí is bainne leo,
Nuair a phreab chugham mo mháithrín ba dhána bhí a labhartha,
“Éirigh id’ shuí  ‘stráile, ar fán chuaigh an banbh uaim.”

Rex-fal-di-ó, rex-fal-di-I-é-didil,
Rex-fal-di-ó,  rex-fal-di-I-é-didil-dee.

Do phreabas  ón mbord, do dheineas comhartha na croise orm
Is mo hata le fórsa am dhóid liom gur sciobas é.
Do bhuaileas an bóthar go dtí na comharsain ba ghiorra dhom
Féachaint a gcasfaí le neomat, ar stró banbh muic’ orthu.

Ar filleadh dhomhsa ba bhrónach bhí m’aigne
Le súil is fá dhó go ngeobhfaí den mhaide ‘rm.
Sé’n leathscéal do fuaireas sara mbuailfí sa mhalainn mé
Gur céalacan mór chuir an ruagairt chomh tapaidh air.

Níor thaithin san mar ráiteas leis na mná ‘bhí sa bhaile romham.
Dúradar nár ghnáthach le fáidh a bheith rathmhar riamh
“Éirigh ‘t shuí ‘stráile is soláthair an banbh chugham,
Nó ní íosfair aon phráta ar an gclár so ‘n fhaid a mhairfidh tú.

Furasta tógaíg’ fóill ná bí cealgach
Mar is eol domhsa é ‘fhógairt gan feorlaing a chailliúint leis.
D’imíos an bóthar ar seol chun an gheata soir,
Rian a chrúibín do fuaireas gan fuacht ins an lathaigh ann.

Chuas ó thuaidh go dtí ‘n teampall mar a raibh óg-bhruinneall mhaisiúil.
Dúirt go raibh sé sa chlós nuair bhí bólacht ar bainne ‘cí.
D’imíos ó thuaidh is mór thimpeall an leasa siar,
Agus fuaireas sa tuar é ‘gus fuadar chun treafa fé.

Ba thrua leat an “Poet” d’iarraidh é ‘chóisteáil abhaile leis,
Ní raibh aige cord ná rópa  go gcasfadh air,
Do rugas ar chluais air, ba fhuaimeint nár leagadh mé,
D’aireofá gan spleáchas in Eanach Fháibhle ag screadaigh é.

I dtaobh na rabhcán so bíonn a lán daoine in earraid liom,
Bíonn is mo mháthair ‘dtaobh trácht ar an mbanbh so.
Ba dhóigh liom go mb’fhearr san ná bheith i dtigh ‘n tábhairne a’ ragairne,
Ar meisce crostála ‘s constábla ‘am stracadh leo.