Bruach na Carra Léithe

Óra, éirigh ‘gus cuir fál ar an bpáirc a raibh tú aréir;
Má théann na ba sa bhfásach nach fánach ar an bhféar;
Tá crann i lár na páirce ar a bhfásann air bláth séin,
Más fíor gur chríon an bláth air go brách ní fhásfaidh sé.

‘Gus chuala mise a Bhideoigín go raibh do chleamhnas réidh
Le Búrcach as Bun Dorcha, go deimhin ní maith liom é;
Grá mo chroí ó thaobh go taobh thú, a stóirín fan a’m féin
Mar níl aige ach siopa dramana ar bhruach na Carra Léith’.

‘S go dtaga an tuile bháite ar na gamhna a chuaigh sa bhféar,
Is chuile ghalra báis ar a gcuid máithreacha dá réir;
As sin ‘s chuile chlampar ort, a stóirín gheal mo chléibh,
An rud a d’eitigh tú nár fhaighe tú, fear sásta ar feadh do shaoil.

Ar ndóigh, b’fhacthas domsa go mb’áille thú ná an ghealach is ná an ghrian,
Ach ní mar siúd a bhí tú ach i do scáile is tú i bhfad uaim;
An té a thógfadh suas ar láimh mé go pálás geal an rí
Nach sa gclúid a mbeadh mo ghrása ann ab áil liomsa suí.