An Staicín eorna

Tráthnóna beag déanach cois abhainn go nglaonn siad Malabog,
Is mé a’ smaoineamh cá bhfaighinn ainnir dheas ansúd ar mo thoil,
’Sea do casadh cailín óg orm is í go brónach atuirseach,
Bhí scáil na rós ’ na leacaibh lain, is í síor ghol.
Is d’fhiafraíosa den spéirbhean cad é fáth a caithise.
D’fhreagair sé go séimh mé is a bréithre siúd do chealg mé,
’Staicín eornan atá i mbaol leachta,
Is an deamhan duine a gheobhainn, a bhuaileadh é ar mo thoil’.

Cad a thabharfá féin as an gcéad nó as an ‘ bfichead
Don té bhuaileadh é go cluthair deas ansúd ar do thoil ?’
‘Thabharfainn coróin is’ ló dó is a dhóthain mór le n-ithe,
Is leaba mhaith chun codlata is ní hé an sop.
Céile mhaith thí agat más mian leat mise agat,
Ól agus imirt, a rúin, gan locht,
Crúscaí beoir le n-ól mar dhí agat,
‘S dá mb’fhiú a thuilleadh thú ní bheinnse docht.’

Do chuasa lá ann ‘s do barr mhaith an t-imeacht dom,
Mar bhí agam an iomarca de rum is de dheoch,
Do bhí mairtfheoil ard ann ‘gus arán do bhí fuinte i gceart,
Ó láimh na bruinnille do bhí gan locht.
Ar maidin lá ‘rna mhaireach ba mhíshásta san a bhíosa,
Mo shúiste a bhí briste is m’iallach a bhí bog,
Is dá dtabharfainnse chúigh phúnt di ní bhrúfadh sí ribe dhom,
Ba chumha mhór nár bhaineas is nárbh ainnis é mo chor.

Mo mhallachtsa do bhéarfainnse ar an spéirbhean mhilis bhladartha,
Go mbeadh an fómhar ag leathadh ar a clann fir i ngort,
Is dá dtiocfadh mo rún chughamsa ar chuntasaí ní scarfainnse,
Go brách, brách go leanfainn í ón gcolainn go dtí an bport.
Is ní déarfainn so ná súd leat, a rúin, i dtigh a’ tabhairne,
Is ní déarfainn cuma liom leat dá ndiúgfá an barraille
Raghainn ar leaba chlúimh leat le haon toil na hEaglaise,
Is go mór mór go mbfhearra é ná ‘bheith a’ dradaireacht cois toir.